معرفی و بررسی فیلم سینمایی خفه گی :
فریدون جیرانى، استاد طراحى درام هاى روانشناسانه است و «خفه گى» بى تردید یکى از درخشان ترینِ این درامهاست. در آشفته بازارى که سینمای ایران مملو از درام های تکراری شده است، تماشای فیلمی این چنین خاص و رعب آور که گویى در ناکجاآبادى زمستان زده و طلسم شده سپرى مى شود بسیار ارزشمند است.
فریدون جیرانى آن قدر به تاریخ سینما تسلط دارد که ساخت فیلمى با حال و هواى «خفه گى» نه تنها از او بعید نیست بلکه شایسته ى اوست. درباره ى «خفگى» باید مفصلاً نوشت اما به صورت خلاصه، از وجوه مثبت آن فضاسازى درخشان جیرانى ست که به واسطه ى نورپردازى، طراحى صحنه و لباس و اندازه و انتخاب قاب ها صورت گرفته است.
نوید محمدزاده، بازى کنترل شده ترى نسبت به همیشه دارد و کاملاً بر قالب نقش مى نشیند اما حضور الناز شاکردوست در فیلم غافلگیر کننده است؛ علاوه بر گریم اعجاب آور او، بازى بسیار خوب و فن بیان جدیدی که گویى دیگر متعلق به شاکردوست فیلم های پیشین نیست تصویر جدیدى از شاکردوست را به مخاطب نشان مى دهد. نقشى که او در فیلم جیرانى ایفا کرده است احتمالا نقشیست که بسیارى از بازیگران آرزوى ایفاى آن را داشته اند.
نقش هاى مکمل فیلم منهاى پولاد کیمیایى نیز حضورى موثر در کار دارند؛ از پردیس احمدیه گرفته تا ماهایا پطروسیان که او نیز چهره پردازى متفاوتى دارد و البته یک بازی به یادماندنى پس از سالها دورى از سینما.
فراتر از سطح سینمای ایران
باید یادآور شد که خلق فضای انتزاعی -آن هم درحالی‌که داستان فیلم در زمان حال روایت می‌شود- کار هر کسی نیست و از این روی، فیلم‌ساز فراتر از سطح کارنامه‌اش -و حتی فراتر از سطح سینمای ایران- عمل کرده است.
«خفه‌گی» یک فیلم‌نامۀ کم ایراد دارد و یک کارگردانیِ عالی.
امّا آنچه موجب سبقت «خفه‌گی» از اغلب تولیدات سینمای ایران در جایگاه یک اثر فرهنگی-هنری می‌شود، عملکرد کارگردان و کارگردانیِ فیلم است. فیلم در کارگردانی وجوهی را عیان می‌کند که سینمای ایران سال‌هاست از چنین تمهیداتی بی‌خبر است. کارگردانیِ «فریدون جیرانی» در «خفه‌گی» خبر از سینمایی را می‌دهد که در این کشور سال‌هاست که مُرده است و دوربین روی دست‌های مستأصلی که قصد بیان مدرن دارند اما بدوی و ماقبل کلاسیک رفتار می‌کنند، مدت‌هاست که جایگزین یک کارگردانیِ روان همچون «خفه‌گی» شده‌اند. از این روی، «خفه‌گی» فیلم خوش‌‌ساختی است.
از آغاز فیلم و رویکرد کارگردان در افشای تدریجی اطلاعات -مثلاً صحنۀ آشنایی «صحرا مشرقی» و «مسعود سازگار»- تا نماهای پایانی و اینسرت‌های «مسعود» هنگام ایجاد اختلال در عملکرد آسانسور به منظور قتل «صحرا» و حتی کارگردانی در صحنۀ ضرب و شتم «صحرا مشرقی» توسط «مسعود»، نشان می‌دهد که کارگردان چه اشراف وسیعی بر تاریخ سینمای جهان داشته و تأثیراتی که از سینمای اکسپرسیونیستی گرفته را به خوبی در «خفه‌گی» پیاده کرده است.
جوایز
سی و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر| بخش | نامزد | نتیجه | جایزه |
|---|
| بهترین جلوه‌های ویژه میدانی | آرش آقابیک | برنده | سیمرغ بلورین |
| بهترین عکس | احمدرضا شجاعی | نامزدشده | سیمرغ بلورین |
جوایز دیگر
بیستمین جشن سینمای ایران| بخش | نامزد | نتیجه | جایزه |
|---|
| بهترین کارگردانی | فریدون جیرانی | نامزدشده | تندیس شایستگی |
| بهترین بازیگر نقش اول مرد | نوید محمدزاده | نامزدشده | تندیس شایستگی |
| بهترین بازیگر نقش اول زن | الناز شاکردوست | نامزدشده | تندیس شایستگی |
| بهترین موسیقی متن | کارن همایونفر | نامزدشده | تندیس شایستگی |
| بهترین فیلم‌برداری | مسعود سلامی | برنده | تندیس شایستگی |
| بهترین تدوین | بهرام دهقان | نامزدشده | تندیس شایستگی |
| بهترین جلوه‌های ویژه میدانی | آرش آقابیک | نامزدشده | تندیس شایستگی |
بازیگران فیلم
«غلامحسین لطفی» و «ماهایا پطروسیان» ِ «خفه‌گی» خیره‌کننده‌اند. می‌توان -به خاطر این فیلم- برای همیشه از فیلم‌های بدِ کارنامۀ این دو بازیگر چشم‌پوشی کرد. ماهایا پطروسیان یک بازی به یادماندنى (پس از سالها دورى از سینما) دارد.
کاش «نوید محمدزاده» کمتر حنجره‌اش را پاره کند و خودش را کتک بزند. در فیلم خفه گی، نوید محمدزاده بازى کنترل شده ترى نسبت به همیشه دارد و کاملاً بر قالب نقش مى نشیند.
کاش «الناز شاکردوست» ِ «خفه‌گی» همان «صحرا مشرقی» باقی بماند. حضور الناز شاکردوست در فیلم غافلگیر کننده است؛ علاوه بر گریم اعجاب آور او، بازى بسیار خوب و فن بیان جدیدی که گویى دیگر متعلق به شاکردوست فیلم های پیشین نیست تصویر جدیدى از شاکردوست را به مخاطب نشان مى دهد. نقشى که او در فیلم جیرانى ایفا کرده است احتمالا نقشیست که بسیارى از بازیگران آرزوى ایفاى آن را داشته اند.
- نوید محمدزاده (مسعود سازگار)
- الناز شاکردوست (صحرا مشرقی)
- پردیس احمدیه (نسیم سازگار)
- غلامحسین لطفی (سیروس)
- احسان امانی (عندلیب)
- پرویز پورحسینی (پزشک)
- با هنرمندی ماهایا پطروسیان در نقش زهره
- با حضور پولاد کیمیایی در نقش منصور
